Σαν έχεις μπροστά σου τα Τέμπη
σαν απαντέχεις τον παράδεισό τους,
κάθε άλλο
παρά που είναι προς θάνατο
να περάσεις το Δομοκό - κι ας είναι Ιούλιος,
και καταμεσήμερο
κι ας καίονται όσο θέλουν οι καλαμιές,
κι ας πνίγουν ολόθυμο τον αγέρα
καπνιά και στάχτη.
Τέμπη είναι αυτά
κι αξίζουν ό, τι να πεις.
(Μόνο αν κατεβαίνεις από Θεσσαλονίκη
έρχονται όλα ανάποδα.)
Τα Ποιήματα (1962-2002)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου