Ακούω το θόρυβο της πολιτείας
και αιχμάλωτος δίχως ορίζοντα
Δε βλέπω παρά εχθρικό ουρανό
και τους γυμνούς της φυλακής μου τοίχους
Η μέρα φεύγει, κοίτα την που φλέγεται
Ένα κερί στη φυλακή μου για λαμπάδα
Μες το κελί μου είμαστε καταμόναχοι
Ωραία λάμψη αγαπημένη φρόνησή μου.
μετφ. Νίκος Παππάς
Πηγή: Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης Από τον Μπωντλαίρ ως τις μέρες μας, Επιμέλεια: Χριστόφορος Λιοντάκης, Εκδόσεις: Καστανιώτης 1998.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου