Αναστάσιος Δρίβας - Γρέτα Γκάρμπο

 Ράγισμα πάγων σε πολική ατέλειωτη μοναξιάφλόγα του κίτρινου κερένιου ρόδου —πάθος που ξέρει να μεταπλάθεταιτεφρή ουσία μυστικήπηλός στα χέρια του τεχνίτη.
Είν’ η σκιά σου καθώς σπαράζειόμοια με τη ζεστή φτερούγα του πουλιούσα μάτωσε το τρυφερό απάτητο χιόνι —ομορφιά ευκίνητη σπασμωδική και σαν από κοράλλι.
Είν’ η σκιά σουφωνή του ενδόμυχου δοκιμασμένου κόσμουτο αστάθμητο η απόχρωσηο λυγμός των αποσιωπήσεωνη τομή που ξεχωρίζειη αιχμή που θανατώνει.
Η ευγένεια η καλοσύνη χρωματίζουν τη μορφή σουη αιθρία του χιονιού του κύκνου συμπληρώνει το μυστήριό της —ένα με την ύλη του γλαυκού σαν ξημερώνειένα με το κόκκινο τριαντάφυλλοστη μοναξιά του χειμωνιάτικου κήπου.

Αναστάσιος Δρίβας, Τα έργα, φιλολ. επιμ. Ευριπίδης Γαραντούδης & Μαίρη Μικέ, Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα 2012, σ. 258-259.