Γιώργος Δουατζής - Ποιήματα

 Δεκανίκια

«Μητέρα φέρε εκείνο το κηροπήγιο» είπα κι άρχισα να γράφω με τα δάχτυλα στο σκοτάδι και τότε άρχισε να μικραίνει ο ίσκιος της ώσπου χάθηκε στο φως διότι τι σκοτάδι θα ήταν αυτό χωρίς το φως έστω πυγολαμπίδας

κι άρχισαν να με κατακλύζουν λέξεις
με σκέπασαν ολόκληρο
αλλά αναπνέω βαθιά
γιατί πάντα με στήριζαν οι λέξεις

σαν εκείνα τα ποιήματα
που ήταν δεκανίκια
για να περάσω απέναντι
μα κάθε πέρασμα
είχε ένα ρέμα πιο βαθύ

Μη μου τα πάρετε φώναξα
βασιλιάδες ή πιερότοι
δεν με διασκεδάζετε
κι έδειξα το μηδενικό στην πλάτη μου

αυτοί θαρρούσαν ότι έπαιζα με λέξεις
δεν κατάλαβαν ότι τα δεκανίκια μου

ήταν τα τεράστια στέρεα γεφύρια
που με πήγαιναν πέρα κι από τους ουρανούς
προς…

Δεκέμβρη δωδεκάτη

Τούτη η φεγγαροστιχίδα
το ωραιότερο τραγούδι
στα πιο ερημικά γενέθλια
χρόνια μετά

ή

Σαν τον αυτόχειρα
που με το ένα χέρι βουλώνει το αυτί
μην τον ξεκουφάνει
ο πυροβολισμός στον κρόταφο

ή

Εισπράττουν τη μοναδικότητα
εκείνου που φεύγει μόνο
με τη βεβαιότητα της μη επιστροφής
κι έτσι μακραίνουν οι μικροί τους επικήδειους

Ουαί

Τη λύπη μου δεν θα τη βρεις
σε θάλασσες, δρόμους, κορυφές
ούτε σε γκρίζους ουρανούς
Θα τη βρεις λευκό πουκάμισο
στους καταφρονεμένους
τους τυφλούς
τους ταπεινούς
που περιμένουν ένδοξες μέρες
για να υψωθούν
κραυγάζοντας
Ουαί τοις νικηταίς

Τη λύπη μου δε θα τη βρεις
παρά σε ένδοξες μέρες

Αιδήμων έρως

Δεν θα δω ποτέ

να χειροκροτούν τον ποιητή
όπως αυτόν του νικηφόρου γκολ

να απαγγέλλουν ένα ποίημα
στις οθόνες τους

άντρες να προσφέρουν λουλούδια
στην αγαπημένη τους

Θα τους βρείτε κρυμμένους
στην ανωνυμία
να γράφουν
να διαβάζουν ποιήματα
να ραίνουν άνθη τις αγαπημένες
σε δωμάτια απομόνωσης

*

Άλεκτο ποίημα

Πάντα το ήξερες ότι θα είμαι εδώ
αλλά τώρα απομαγνητίστηκαν οι πυξίδες
και καραδοκούσε ο μέγας σεισμός
με ένα θάνατο τόσο μεγάλο

Έλα μη μου πεις
ότι οι θάνατοι δεν έχουν διαστάσεις

Είναι σα να μου έλεγες
ότι δεν έχουν δα και χρώμα

Άλλωστε πώς μπορεί να είναι σοβαρός
ένας θάνατος χωρίς χρώμα

Φαντάσου την ομορφιά
ενός αδιάστατου χρώματος

Είναι σαν εκείνο
το χωρίς λέξεις ποίημα
που διάβασες στα μάτια τους
πριν το μέγα και οριστικό αντίο.

Πηγές: https://www.vakxikon.gr/%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82/

https://www.vakxikon.gr/%ce%bf%cf%85%ce%b1%ce%af-%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%82-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b7%cf%84%ce%b1%ce%af%cf%82-%ce%b3%ce%b9%cf%8e%cf%81%ce%b3%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%bf%cf%85%ce%b1%cf%84%ce%b6%ce%ae%cf%82/