Eίχα περάσει τα πενήντα προ πολλού·
και κάθομουν, μόνος κ’ έρημος,
μέσα σ’ ένα βοερό καφενείο του Λονδίνου,
μ’ ένα βιβλίο ανοιχτό κ’ ένα ποτήρι αδειανό
επάνω στο μαρμάρινο τραπέζι.
Καθώς εχάζευα το καφενείο και το δρόμο,
ξάφνου το σώμα μου επύρωσε·
και κάπου είκοσι λεπτά
μου εφάνηκε –τί ευτυχία!–
πως είχα ευλογηθεί και μπορούσα να ευλογήσω.
Από τη συλλογή The Winding Stair and Other Poems (1933), μετάφραση: Γ. Π. Σαββίδης, W.B. Yeats, Ποιήματα, Αθήνα, ΜΙΕΤ, 1994.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου