Δ.Ι. Αντωνίου-[ἀτιτλο]

Κοίταξε τα σύννεφα πως τρέχουν
του αγέρα είναι κοπάδι,
δεν είναι νύχτα,
χαμηλή μόνο ημέρα-
κι όμως θυμάσαι τότε
με το φεγγάρι κυνηγημένο,
το πέλαγο σαν μάνιαζε στο καράβι.
Γύρισα στην εικόνα
να αλλάξει η μέρα σε άλλη νύχτα-
που άναψα το τελευταίο μου σπίρτο
να δω στα τείχη τα έρημα της θάλασσας
την άσβηστην ακόμη επιγραφή:
ΠΥΡΓΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ.
Και ήταν η ημέρα αυτής της νύχτας
στα ματωμένα σπάργανα παιδιών των αλλοφύλων
της άκαρδης διαδοχής τους.
Φωνές σιωπής παλέψαν γύρω
εχθρών και φίλων.
Αυτά που πήρα γυρίζοντας στο καράβι
κι αγρύπνησα στην κάμαρά μου
όπως σε γέφυρα πάλι παλεύοντας
στη μοναξιά μιας άγριας νύχτας.

Δ.Ι. ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Εκδόσεις Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, 2009.