Αλκίνοος Ιωαννίδης - Πατρίδα

Μουσική/Στίχοι: Ιωαννίδης Αλκίνοος/Ιωαννίδης Αλκίνοος

Το τραγούδι είναι σαφώς εμπνευσμένο από το τσάμικο του Σαββόπουλου. Εξού και ο ρυθμός του, και οι στίχοι της τελευταίας στροφής. Απ' ότι ακούω, ο Αλκίνοος δεν παίζει συγχορδίες, αλλά εναλλάσσει συνεχώς τις νότες λα και σολ με βάση το ρυθμό

Λοιπόν, αγρίεψε ο κόσμος
σαν καζάνι που βράζει
σαν το αίμα που στάζει
σαν ιδρώτας θολός
Πότε πότε γελάμε
πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει
να γλυκαίνει ο καιρός
Μα όταν κοιτάζω τις νύχτες
τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν
νέα για να μου πουν
Ήμουν εγώ στη φωτιά
και ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά

Είδα τον πόλεμο φάτσα
τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη από μέσα
από τους πιο πατριώτες
να ‘χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη
με τ’ όπλο στο στόμα
τα παιδιά τους να μπαίνουν σήμερα στη βουλή

Κάτω από ένα τραπέζι
το θυμάμαι σαν τώρα
με μια κούπα σταφύλι
στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια
στον ουρανό σα λεκέδες
μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ
Κοίταξε τι ωραίοι που είναι
Κοίταξε τι ωραίοι που είναι

Είδα γονείς ορφανούς
Ο ένας παππούς απ’ τη Σμύρνη
στη Δράμα πρόσφυγας
πήγε να’ βρει βουλγάρικη σφαίρα
Και ο άλλος κύπριος φυγάς
στο μαύρο τότε Λονδίνο
στα 27 του στα 2 τον κόψαν οι Γερμανοί
Είδα μισή Λευκωσία
βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ’ άδειο ξενοδοχείο
Αμερικάνικες βόμβες και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάμε στης πλατείας τη γιορτή

Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πόλης
Είδα τα χέρια, τα πόδια, πεταμένα στη γη
Είδα να τρέχουν στο δρόμο
με τα παιδιά τους στον ώμο
Και γω τουρίστας
με βίντεο και φωτογραφική

Εδώ στην άσχημη πόλη
που απ’ την ανάγκη κρατιέται
ένας λαός ρημαγμένος
μετάλλια ντόπας ζητάει ολυμπιάδες
Και η χώρα ένα γραφείο τελετών
Θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ

Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι
και απ’ την ομόνοια να πετάν δακρυγόνα στο πυροσβεστικό
στο παράθυρο εικόνισμα, άνθρωποι σα λαμπάδες
και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό

Είδα μετά τους δικούς μου να περνούν τη γραμμή
για μια πόρνη φτηνή
ή για καζίνο και πούρα
Έτσι και αλλιώς μπερδεμένη
η πίστη μας η καημένη
ο Σολωμός με Αρμάνι και την καρδιά ανοιχτή

Δεν ψάχνω ο εαυτός μου να είναι τόπος δικός μου
Ξέρω πως αν όλα μου μοιάζαν θα ήταν αγέννητη η γη
Δε με τρομάζει το τέρας
ούτε και ο άγγελος μου
ούτε το τέλος του κόσμου
με τρομάζεις εσύ
Με τρομάζεις ακόμα
οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε
της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα του θεού
ρασοφόρε του ρου
τσολιαδάκι φτιαγμένο
προσκοπάκι χαμένο
Προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
έχεις πατρίδα το φόβο
γυρεύεις να’ βρεις γονείς
μισείς το μέσα σου ξένο
Και όχι
δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω που πατώ
και που πηγαίνω