Ζωή Καρέλλη-Ενάντια στον χρόνο

Διαλύομαι
στην έννοια του χρόνου,
προχωρώ αόριστα χάνομαι.

Στ’ αόρατα του χρόνου
δάχτυλα συμφύρομαι, συντρίβομαι
κι η ζωή μου άνεμος της στιγμής,
φωνή απομένει εναγώνια,
αφανίζομαι και ζητώ
στου θανάτου το νόημα
καταφύγιο απίθανο εκεί,
να βρεθώ ακατάλυτη παρουσία.

Ουσία της δικής μου αιτίας,
παρουσία που μου ανήκεις
και με σένα παιδεύομαι,
ύπαρξη του δικού μου χρόνου
της ζωής ποιαν ονομασία να βρω,
για να φωνάξω, την αμφιβολία μου
να σκορπίσω, να υπάρχω
μέσα στον χρόνο εισέρχομαι
και βγαίνω αόρατο σχήμα.

Λαγίστε λόγια, φωνάξτε! Είμαι.
Δεν μετριέται η αλήθεια του χρόνου
που φέρνω.

Από τη συλλογή Φαντασία του χρόνου (1949) της Ζωής Καρέλλη

Πηγή: https://thepoetsiloved.wordpress.com/2017/01/08/zoe-karelli-enantia-sto-hrono-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF/