Στων ίσκιων το σπίτι
όλοι κοιμούνται.
Μονάχα ένας
υπεραιωνόβιος γέρος
την κλεψύδρα προσέχει.
Τα λοξά τ' αστέρια
σκύβουν μ' έγνοια να δούνε,
μικρές αχτίδες καρφώνουν
στου αέρα τη μούμια.
Απ' τα βαθιά σαλόνια
περνάει ο Θάνατος,
Το θείο βρέφος νανουρίζει
που δεν το παίρνει ο ύπνος.
Federico Garcia Lorca
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου