Θα ’θελα να ’μουν μια μικρή πράσινη
σαύρα δίπλα σ’ ένα γελαστό ποτάμι.
Να μουσκεύω την ουρά μου στα
τρεχούμενα βιαστικά νερά του
και να ακούω το τραγούδι του
να με νανουρίζει τις σκιερές νύχτες.
Θα ’θελα να ’μουν ένας γερο-πελαργός
σοφός σαν αρχαίος ποιητής
που είδε σύννεφο την κίτρινη άμμο
των ερήμων να τον κυνηγά.
Είμαι ένας άνθρωπος
που δεν πετά ούτε ξέρει τα μυστικά
των ποταμών.
Μα σαν αντικρίσω μια καταπράσινη
σαύρα ή έναν γέρο πελεκάνο
ξέρω καλά πως δεν απέχουμε πολύ.
Είμαστε δέσμιοι της ίδιας γης.
Ρωξάνη Παυλέα (1951-1990)
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
Πηγή:https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.15
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου