Ντίνος Χριστιανόπουλος-Το πάρκο

Παροπλισμένα γεροντάκια και νταντάδες,

μικρά παιδιά που παίζουν στα λουλούδια

και κουλουρτζήδες, και μικροί αλήτες

τα πρωινά στολίζουνε το πάρκο

με την αθώα τους ξενοιασιά και με τη φτώχεια τους.

Κι ο ήλιος λάμπει μέσ’ απ’ τα φυλλώματα,

κι όλα είναι ωραία και μικροαστικά.

Μα όταν πέφτει η νύχτα, αλλάζουν όλα:

Μούτρα επικίνδυνα κυκλοφορούνε τώρα,

λογιώ λογιώ υποκείμενα πίσω απ’ τα δέντρα,

κάθε παγκάκι κι ένας βιασμός.

Μονάχα πού και πού κάνα ζευγάρι,

σε τρυφερές δοσμένο περιπτύξεις,

τον έρωτά του ριψοκινδυνεύει

μπροστά σε μάτια που αχόρταγα κοιτούνε.

Κι όλο το πάρκο γίνεται πρατήριο,

που βγάζει στο σφυρί την παρθενιά του.

Μα το πρωί, θα ’ρθει το συνεργείο

του Δήμου, βιαστικά να καθαρίσει∙

της νύχτας τα τεκμήρια μαζεύονται,

μαντίλια βρόμικα, χαρτιά τσαλακωμένα –

νά ’ρθει ο ήλιος, νά ’ρθουν τα παιδιά,

να παίξουν στα λουλούδια ανυποψίαστα.

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος | Ποιήματα (Ιανός, 2004)

Αναδημοσίευση από:https://thepoetsiloved.wordpress.com/2017/10/08/dinos-christianopoulos-to-parko-%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%BA/