Heinrich Heine-τρία ποιήματα

 Leise zieht durch mein Gemüth

[Τώρα Ανοιξιάτικο]

Τώρα ανοιξιάτικο καθώς

ανάβρυσες απ' την καρδιά μου,

πέτα, τραγούδι μου, στο φως,

πέτα τριγύρω και μακριά μου.

Ως τη χαρά της εξοχής

την ηχηρή χαρά σου φέρε,

κι ένα τριαντάφυλλο αν ιδείς,

πες του από μέρος μου το χαίρε.

............................................................

SIE LIEBTEN SICH BEIDE...

Ἀγάπαγαν ὁ ἕνας τὸν ἄλλονε,

μὰ δίχως γι’ αὐτὸ νὰ μιλήσουν.

Μὲ μῖσος ἀλλάζανε βλέμματα,

κι ἀπὸ ἔρωτα θέλαν νὰ σβύσουν.

Ἐχώρισαν ἔπειτα, φύγανε,

μὲς στὄνειρο μόνο εἰδωθήκαν.

Πεθάνανε πιὰ καὶ δὲν ἔμαθαν:

ἐμίσησαν ἢ ἀγαπηθήκαν;

......................................................................................

SAG, WO IST DEIN SCHOENES LIEBCHEN...

«Πὲς, ἡ ἀγάπη τί ἔχει γίνει,

στὰ τραγούδια σου ποὺ ὑμνοῦσες,

τῆς καρδιᾶς ἡ φλόγα ἐκείνη,

ποὺ σ’ ἐθέρμαινε κ’ ἐζοῦσες;»

Εἶναι ἡ φλόγα στάχτη κρύα,

εἶναι τάφος ἡ καρδιά μου,

κ’ εἶναι οἱ στίχοι σὰν ὑδρία

μὲ τὴν τέφρα τοῦ ἔρωτά μου.

Heinrich Heine (13 Δεκεμβρίου 1797 – 17 Φεβρουαρίου 1856) Μετάφραση: Κώστας Καρυωτάκης