Σταύρος Βαβούρης-Η δεύτερη μεταμόρφωση

Το μονοπάτι που έλπιζες να μην το λησμονήσεις.

Την Αγάπη δεν την λένε θάνατο.

(Μάθε πιο καλά τη γλώσσα των Ανθρώπων)

Αγάπη να την ονομάζεις.

Αγάπη να τηνε ζητάς

τον Θάνατο τον λένε Θάνατο.

Φόρεσε μόνο πράσινα ξανά

και σβήσε τα κεριά

και μην εκπλήττεσαι,

που αλλάζω φως και χρώματα

σαν φαντασμαγορικό βεγγαλικό,

και μη νομίζεις λιμασμένα τα όνειρά μου.

Μη λησμονάς το φλογισμένο μονοπάτι

και το φλεγόμενο ταπέτο του.

Ό,τι μας καίει δε μας πεθαίνει

όχι, πώς να σου το πω;

Την Αγάπη δεν την λένε Θάνατο

την Αγάπη τήνε λένε Αγάπη.

Έτσι θα το βρεις παντού.

Ο δρόμος της

δε βγάζει όπως νομίζαμε στην άβυσσο.

Αγάπη μου

τελειώνοντας στο γράφω πάλι:

Το μονοπάτι που έλπιζες

να μην το λησμονήσεις.

από την Ανθολογία Νεοελληνικής Ποίησης του Σπύρου Κοκκίνη, Βιβλιοπωλείον της Ἑστίας.