Μίνος Ζώτος-Το ντελίριο του θανάτου

Ο αέρας βογγάει στις καστανιές,

σιμώνουν βαρυχειμωνιές.

Άγρια νυχτιά μέσα στο δάσο

ποτέ μου δεν θα σε ξεχάσω.

Δέντρα στου ανέμου την οργή

βαριά σωριάζονται στη γη

πέρα, μηνώντας κρύους θανάτους

σκούζουν τ’ αγρίμια στη μονιά τους.

Κι απάνω στη ραχούλα εκεί,

τραχιά του δάσου μουσική,

ουρλιάζουν θριαμβικά δυο λύκοι,

σα να γιορτάζουν άγρια νίκη.

Μέσα σ’ αυτή την ταραχή

μου αναταράζεται η ψυχή

κι έτσι από μένα να πηδήξει

και με τον άνεμο να σμίξει.

Ω! τι μεγάλα κυνηγώ

και τι μικρός οπού ’μαι εγώ…

1932

 ΜΙΝΩΣ ΖΩΤΟΣ (1905-1932):

Πηγή:https://mpampis-kiriakidis.blogspot.com/search/label/%CE%96%CF%8E%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AF%CE%BD%CF%89%CF%82