Αν ο Θεός μού πρότεινε μια μέρα:
‘‘Ελεύτερο σ’ αφήνω να διαλέξεις
το θάνατο, παιδί μου, όπου σ’ αρέσει’’,
νά τί θα ζήταα τότε απ’ το Θεό:
Να ’ναι φθινόπωρο, ένα ωραίο φθινόπωρο,
γαλήνιο και γλυκό, και μιαν αχτίδα
να φωτάει τα κίτρινα τα φύλλα,
κι’ ανάμεσ’ απ’ το φύλλωμα έν’ αηδόνι,
λησμονημένο από την άνοιξη,
να τραγουδάει το τελευταίο του τραγούδι.
Κι’ όπως λαθραία τη φύση, το φθινόπωρο,
στα δίχτυα πιάνει ο θάνατος,
έτσι να μ’ αρπάξει…
Γυρίζοντας, να τονέ δω μεμιάς
στρογγυλοκαθισμένο στο πλευρό μου.
Τότε, παρόμοιος με τ’ αηδόνι μέσ’ στο φύλλωμα,
το πιο στερνό τραγούδι μου να χύσω,
και το τραγούδι αυτό το μαγεμένο,
βαθιά, ως τα βάθη των καρδιών να διαπεράσει,
ψηλά ν’ ανέβει ως τους μυχούς των ουρανών.
Κι’ όταν θα τρεμοσβήνουν οι αρμονίες μου,
ένα φιλί τα χείλη μου ας μού κλείσει,
ένα φιλί, ξανθομαλλούσα μου, από σένα,
το πιο ωραίο από τα πλάσματα της γης.
Κι’ αν ο Θεός μ’ αρνιόταν τέτοια χάρη,
θα του ζητούσα τότε να ’ταν άνοιξη,
μιαν άνοιξη πολέμου,
που να φουντώνουνε τα ματωμένα ρόδα
στα στήθη απάνω της ακνάτης λεβεντιάς.
Κι’ η σάλπιγγα, τ’ αηδόνι των πολέμων,
ενθουσιασμό να εμπνέει… και να ’μαι κει.
Κι’ απ’ την καρδιά μου ένα θανάσιμο λουλούδι,
ένα λουλούδι αιματοστάλαχτο να βγει!
Και τότε, όταν θα πέσω απ’ τ’ άλογό μου,
ένα φιλί τα χείλη μου ας μού κλείσει,
στερνό φιλί μου, ω Λευτεριά, από σένα,
το πλέον ωραίο πλάσμα τ’ ουρανού.
Μετάφραση: Τάκης Μπαρλάς
Πηγή:https://thepoetoftheuniverse.wordpress.com/category/%CF%83%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%81-%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%86%CE%B9/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου