Ξανάρθε η άνοιξη. Το χώμα τώρα μοιάζει
παιδί, που ξέρει ποιήματα από το σχολείο·
πολλά, ω, πολλά… Μαθαίνει χρόνια και διαβάζει –
για τα σπουδάσματά του παίρνει και βραβείο.
Πολύ αυστηρός ο δάσκαλός του. Το άσπρο γένι
που τρέφει ο γέρος τ’ αγαπάμε – με το χέρι
το στρώνει. Ονόματα, όπως πράσινο ή μπλε, μένει
να το ρωτήσουμε να πει. Μα ξέρει; Ξέρει!
Μακάριο χώμα, ελεύθερο, για παίξε πάλι
με τα παιδιά! Ω, πώς να σε πιάσουμε ποθούμε,
ω χώμα χαρωπό! Η τύχη μας γλεντάει.
Τη γνώση αυτή μας δίνει ο δάσκαλος – όχι άλλη·
ό,τι είναι μες στις ρίζες, στους κορμούς θα πoύμε
πως το παιδί το τραγουδά,… το τραγουδάει!
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Τα Σονέτα προς τον Ορφέα, Γραμμένα ως επιτύμβιο για τη Βέρα Ουκάμα Κνόοπ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου