Νίκος Εγγονόπουλος-Τίμων ο Αθηναίος

Εφανταζούντανε εαυτόν

Σαν ψωριασμένο λύκο

καθώς όλ' οι άνθρωποι

αλυχτούσανε γύρω του

οι λυσσαγμένοι σκύλοι

αλλ' επί τέλους εκατάλαβε

-πόσον αργά Θεέ μου!

πόσο αργά-πως έτσι

π ά ν τ α γίνεται:

να επιτίθενται οι άνθρωποι

- άγρια κι αλύπητα -

στον κάθε μεμονωμένο τους συνάνθρωπο

όμοιοι με λυσσασμένα σκυλιά