Ξημέρωσε. Το φως χίλια σου σπέρνει μάτια,
Για ν’ αγκαλιάζεις τα βουνά και τα ρουμάνια,
Στα δέντρα τις φωλιές, στις χώρες τα παλάτια,
Και τα καράβια στ’ ανοιχτά και στα λιμάνια.
Τη νύχτα ωραία ξωτικά σε αχτίδων άτια
Να σε δουλέψουν έρχονται απ΄ τα ουράνια.
Χέρια φυτρώνει η λεύκα και στ’ απλώνει πλείσια
Σε νανουρίζουν ήσυχα τα κυπαρίσσια
Μιλάς με τον αϊτό και με τον πελεκάνο,
Ρουφάς τη μουσική του κόσμου στάλα στάλα
Βλέπεις τα μακρινά, τα γύρω και τ’ απάνω
Τ’ απέραντα και τ’ άπιαστα και τα μεγάλα,
Ανταποκρίνεσαι με κάθε αεροπλάνο
Με αχτίδες, με φτερά, με την παγκόσμια σκάλα..
Κι εμείς γυρτά στη γη, δαρμέν’ από λύπη
Ακούσαμε της γης το μέγα καρδιοχτύπι
Η Ασάλευτη Ζωή, 1904
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου