Άνοιξε σιγά την πόρτα
κλείσ’ τη για να μην τραβάει
όλη τη ζωή μου χύνω δάκρυα, δάκρυα
το στόμα μου δεν ξέρει να γελάει.
Άνοιξε λίγο το παράθυρο
κι άσ’ το φυρό για το Χριστό.
Έμπα και κάτσε κι ύστερα
θα σου το πω το μυστικό.
Μόν’ μια φορά σαν έπεσε η εικόνα
κι άφησε τη γριά τη βάβω μου ξερή
κει που ’λεγε παλιό ιρλανδέζικο τραγούδι
πώς πούλησαν προδότες τον οδηγητή.
Άνοιξε λίγο το παράθυρο
κι άσ’ το φυρό για το Χριστό.
Έμπα και κάτσε κι ύστερα
θα σου το πω το μυστικό.
Από τους μπάσταρδους τους ξένους
κρύψε, καλή μου, το χάλι σου
εμείς λιοντάρι και λυκόρνιο
και ρόδο στο κεφάλι σου.
Άνοιξε λίγο το παράθυρο
κι άσ’ το φυρό για το Χριστό.
Έμπα και κάτσε κι ύστερα
θα σου το πω το μυστικό.
Mετάφραση: Βασίλης Ρώτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου