Μια καταιγίδα εξακόντισε ένα ουράνιο
τόξο στο πρόσωπό μου
έτσι που ήθελα να πέσω κάτω απ'τη βροχή
να φιλήσω τα χέρια μιας γερόντισσας που της
παραχώρησα τη θέση μου
να ευχαριστήσω όλους για το γεγονός
ότι υπάρχουν
και κατά καιρούς ακόμα αισθάνονται
σα να χαμογελάνε
Ήμουνα γεμάτη ευγνωμοσύνη στα τρυφερά
φύλλα που ήταν πρόθυμα
να ανοίξουν στον ήλιο
στα μωρά που ωστόσο
ένιωσαν σα να έρχονται σ'αυτό τον κόσμο
στους γερασμένους που υπομένουν
ηρωικά μέχρι το τέλος
Ήμουν γεμάτη ευχαριστίες
σαν ένα κυριακάτικο κουτί από δωρήματα
Θα μπορούσα ν'αγκαλιάσω το θάνατο
αν είχε σταματήσει κοντά μου
Η ευγνωμοσύνη είναι μια διάσπαρτη
άστεγη αγάπη
μετάφραση: Βασίλης Καραβίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου