Γιώργος Ιωάννου-Ποιήματα

Κουρέλια

Κάθε φορά αποφασίζω να τους ξεπληρώσω,
κουρέλια να τους κάνω,
με χαμόγελα, με λόγια τρυφερά,
με καλοσύνη.

Πάντοτε με στριμώχνουν όμως∙
με αναγκάζουνε ν’ απολογούμαι∙
στο τέλος να καταδικάζομαι.

Αυτοί αντλούνε από κάπου εξουσία.

Αγάπη μου χωρίς ελπίδα

Κάτι ζητάει φέτος το φθινόπωρο.
Σου ζήτησα μια πρόχειρη φωτογραφία.
Αν όμως βρέχει απόψε, πάλι θα χαθείς.
Βροχές, φωτογραφίες και φθινόπωρα.

Αγάπη μου,
αγάπη μου χωρίς ελπίδα.

Αυτά τα άσπρα χέρια

Με τις παλάμες μου τις ένοχες στο πρόσωπο,
ούτε μπορώ να κρύβομαι, ούτε και να βαδίζω.
Αυτά τα άσπρα χέρια εξίσου είναι γνωστά.

Κι έψελνα κάποτε τις Κυριακές στην εκκλησία…
Τι να ’γιναν οι τόσες προσευχές;
Πού είν’ ο άγγελός μου;
Τι σχέση έχω εγώ μ’ αυτή τη νύχτα;

 Τα Χίλια Δέντρα (1963)

Πηγή: https://thepoetsiloved.wordpress.com