Όποιος απέτυχε, όποιος ξεπέσει
τί δύσκολο να μάθει της πενίας
την νέα γλώσσα και τους νέους τρόπους.
Εις τ’ άθλια ξένα σπίτια πώς θα πάει! — με τί καρδιά θα περπατεί στον δρόμοκι όταν στην πόρτα εμπρός βρεθεί πού θά βρειτην δύναμι ν’ αγγίξει το κουδούνι.Για του ψωμιού την ποταπήν ανάγκηκαι για την στέγη, πώς θα ευχαριστήσει! Πώς θ’ αντικρίσει τες ματιές τες κρύεςπου θα τον δείχνουνε που είναι βάρος!Τα χείλη τα υπερήφανα πώς τώραθ’ αρχίσουν να ομιλούνε ταπεινά·και το υψηλό κεφάλι πώς θα σκύψει! Τα λόγια πώς θ’ ακούσει που ξεσκίζουντ’ αφτιά με κάθε λέξι — κι εν τοσούτωπρέπει να κάμνεις σαν να μην τα νιώθειςσαν να ’σαι απλούς και δεν καταλαμβάνεις. [1894] [Κρυμμένα Ποιήματα 1882–1923] |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου