Ψηλά ο Θεός, με κεραυνούς κι εκλείψεις,
κι εδώ, κάτω στη γη, μονάχα εμείς,
τα φοβισμένα όντα της στιγμής,
οι ταξιδιώτες της αιώνιας θλίψης.
Σ΄ένα κοινό τιμάριο ελπίδα
καλλιεργεί τον κλήρο του ο καθένας·
χάσκει από κάτω απύθμενος πυθμένας
η σκέψη του Άμλετ πως με μια λεπίδα
τελειώνεις - κι όμως, τι κοινοτοπία,
και τι επουράνια πλήξη μάς βαρά·
περνώντας τα μαγνητικά τοπία
του μέλλοντος, με δαίμονες κι αγγέλους
θα συσκεπτόμαστε, ώσπου επιτέλους
κάποιος να μας πάρει στα σοβαρά.
Εδώ κι Εκεί, Άγρα 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου