Τάσος Λειβαδίτης - Ταξίδια

Πολλοί αναρωτιούνται πώς έζησα - δεν ξέρουν ότι πάντοτε έλειπα, ταξίδια στο απίστευτο όταν ήμαστε παιδιά, ταξίδια στο απέραντο όταν ήμαστε ερωτευμένοι ταξίδια απ' τη μια κάμαρα στην άλλη, απ' το ένα άστρο στο άλλο, ώ ταξίδι στο ανεκπλήρωτο κι η Μάρθα γερασμένη συνέχιζε το εργόχειρό της εδώ και χρόνια είχε κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στο τίποτα κι είχε γυρίσει άσπιλη και θλιμμένη - φτωχοί μου εσείς, ενώ το δειλινό ραίνει με χρυσάφι τον κόσμο, ταξίδια στις έρημες αποβάθρες, στους ραγισμένους καθρέφτες, στα χρόνια που έφυγαν γιατί εγώ, δεν ήρθα εδώ για να παίξω, αλλά για να πονέσω και να χαθώ - μια βροχή από παλιά φτερά έτσι για το μυστηριώδες του πράγματος. Και μόνον η ποίηση δεν είναι το ταξίδι αλλά ο πικρός γυρισμός.

Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου, Κέδρος 1990