Το γεγονός είναι ότι φτωχαίνουμε, διαρκώς φτωχαίνουμε, χωρίς ελπίδα καλυτέρευσης, γιατί το φαινόμενο ανήκει στα παγκόσμια. Βέβαια στη χώρα μας παρουσιάζει μεγαλύτερη επιδείνωση απ΄ ό,τι στην άλλη Ευρώπη λόγω του ποιού αυτού του λαού. Εκείνο που με φοβίζει είναι μήπως σταματήσει η εκδοτική κίνηση ή μάλλον μήπως επανέλθει στα παλιά της επίπεδα, όπου όποιος είχε εκδότη εθεωρείτο μακάριος και επιτυχημένος, ανεξάρτητα από το αν έπαιρνε ή όχι ποσοστά. Αλλά ακόμα κι αν αυτά τα απαισιόδοξα δεν συμβούν, είναι σίγουρο πως από αυτό το σφίξιμο θα βλαφτούν οι νέοι ιδίως συγγραφείς. Δεν θα βρίσκουν εύκολα εκδότη. Θα πρέπει να δοκιμάζουν πρώτα με δικά τους έξοδα την κυκλοφοριακή μοίρα τους και κατόπι, αν πάνε καλά, θα προτιμούνται.
Όπως γινόταν στην προηγούμενη. στη μεσαία εκδοτική φάση. Στη δεκαετία του 60. Οι συγγραφείς όμως, που δεν θα έχουν ζήτηση και όλοι σχεδόν οι ποιητές θα δυσκολεύονται να εκδώσουν. Αυτό όμως ίσως σημάνει και πάλι την άνθηση των λογοτεχνικών περιοδικών.
Πάντα πρέπει να βρίσκουμε και το καλό..
**************************************************************************
Από το περιοδικό ΦΥΛΛΑΔΙΟ [τεύχος 7--8 έτος 1985 ], Κεφάλαιο Θύσανοι--12 Τιμαριθμικά σελ, 67.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου