Μάνος Ελευθερίου - Έχεις φύγει για πάντα

Έχεις φύγει για πάντα κι ίσως έχεις πεθάνει

μάλλον έχεις πεθάνει κι έχεις φύγει για πάντα —

έτσι γίνεται πάντα;

Σ’ έπαιρνα τηλέφωνο, δεν απαντούσες.

Το τηλέφωνο το πήραν άλλοι.

Στο σπίτι σου μένουν άλλοι.

Πού πήγαν τα ρούχα σου

κι εκείνη η ωραία συλλογή με μπουκαλάκια των αρωμάτων

φουζέρ, εσάνζ, λεμόνι και λεβάντα,

το νούμερο 5 και το 19 της chanel, Lancome, Armani,

Ricci, Vichy και Lapidus.

Τώρα που κάθομαι καμιά φορά στα μπαράκια

σε σκέφτομαι περαστική να σκύβεις να φτιάξεις

τις κάλτσες σου

ή να κοντοστέκεσαι και να κοιτάζεις το τζάμι,

να δεις τα μαλλιά σου,

πάντα όμως υπάρχνουν εμπόδια

εκείνη η κακιά συνήθεια των ορθίων μπροστά στις εισόδους —

στο μεταξύ εσύ προλαβαίνεις και χάνεσαι σ’ένα στενό

που δεν ξέρω

σε καταπίνουν άγνωστες πόρτες και στόματα.

Το νεκρό καφενείο, 1997