Η Αθήνα αρρώστησε βαριά
αλλά θα γίνει καλά και πάλι
θα μας τινάξει σαν τσιμπούρια
από πάνω της
το 'χει κάνει και στο παρελθόν
μ' ένα σεισμό
μ' ένα λιμό
μ' ένα μαύρο χελιδόνι.
Γίναμε πολλοί –πάρα πολλοί–
πάνω στο υπάκουο δέρμα της
το δέρμα ενός τεράστιου ελέφαντα·
άσπροι, μαύροι, κίτρινοι
φλύαροι, μίζεροι, πρεζάκηδες
χαμογελαστοί και αυτοκτόνοι
πολιτικοί, δημοσιογράφοι, φοιτητές
μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι
τρελοί οι περισσότεροι
και κατά φαντασίαν ασθενείς.
Αθήνα, σ' αγαπώ
γιατί είσαι το χωριό μου
εδώ γεννήθηκα
και είμαι γνήσιος αρουραίος.
Τα παράξενα που δεν ξεχνάμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου