Δ. Π. Παπαδίτσας - Αυτή που ήρθε ή που έφυγε

Θα λείπεις

και φυσάει απ’ τη μεριά που λιγοστεύω

.

τις φτέρνες σου μικρές αισθήσεις τις ανεβαίνουν

με τη μνήμη και με την άθροιση δυο ή τριών πουλιών στο φέγγος

με το ύψος και τη μέτρηση

με τον κύκλο και το αεικίνητο μάτι που περιελίσσει με νερένια δίχτυα

την κοίλη θηλυκή σου πύελο

.

Να τα χέρια και τα πόδια που εξέχουν τρυφερά έξω από την αμμουδιά

να τα μαλλιά στα δάχτυλα υφάδι χρωμάτων

να το αυτί και το μάτι δώρα της στέρησης ή μιας στερνής μέρας

.

να η μαγιά της λαλιάς κι ο νους ο ευέλικτος που πάει από τρίγωνο σε τετράγωνο κι όλο σκοντάφτει στον κύκλο

να το κύτταρο και ο κεραυνός μέσα του και οι καμένες ρίζες του γέρικου πευκόδασου

να η μοίρα μιας λάμψης που ανέβηκε όλο το σκοτάδι όταν με κοίταξες

και με άκουσες να χάνομαι

.

[…]

Δυοειδής λόγος

Πηγή: https://www.facebook.com/eleniladia.writer