Τάκης Βαρβιτσιώτης - Αίμα του Οχτώβρη

Ροή αμνημόνευτη απ' τις φλέβες τ'ουρανού
Αίμα του Οχτώβρη ω εσύ θάλπος στερνό
Που συντηρείς το παγωμένο άστρο
Γκρίζο πουλί αναδυόμενο από τις πτυχές του πένθους
Ουράνιο τόξο που σωριάστηκες νεκρό πάνω στους κήπους
Διάφανη κόρη ξεφτισμένη σε γνέφαλα
Με τα φτερά της λύπης πίσω από τους ώμους σου
Το αμπάρι άνοιξα του αβέβαιου καιρού
Για να περισυλέξω την συγκομιδή σου:
Βοριάδες και φτεροκοπήματα
Ιστία που χάνονται στ'ανοιχτά
Μια κιμωλία χαράζοντας στη δύση μιαν άλικη γραμμή
Ένα μεγάλο δάκρι που κατρακυλά πάνω στη γη
Άροτρα κι ανοιγμένα αυλάκια
Κι εγκαταλειμμένα όστρακα πάνω στην άμμο
Σπίθες και βλέφαρα καπνού μιαν οπτασία που τρέμει
Στην αχλύ απ' το τζάμι του παραθυριού

Πηγή: Ανθολογία Περάνθη