Πόση η θλίψη βλέποντας τη μοναξιά των πόλεων και πού
το τέλος της διαδρομής τους!
Ονειρεύομαι την αιωνιότητα μέσα στη σιωπή ενός δάσους.
αλυσίδα των επιτευγμάτων του,
τότε το τέλος του ποιήματος είναι η αρχή της εξορίας,
Οβίδιε.
Ξέρω πως θα συναντηθούμε στον Παράδεισο∙
αλλά στην Ιστορία πέφτει αδιάκοπα μία ψιλή βροχή που
διαλύει την αιωνιότητα.
Δημήτρης Ελευθεράκης, Η στέππα, Νεφέλη, 2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου