Νάσος Βαγενάς - Περί σωμάτων (δοκίμιο)

Υπάρχουν σώματα τόσο περίπλοκα και λευκά
όσο το αίσθημα του σκακιστή όταν νικά.

Υπάρχουν σώματα τόσο άδεια
όσο ένα γήπεδο τα βράδια.

Υπάρχουν σώματα με ευαίσθητο δέρμα.
Σώματα που δεν φτάνουν ως το τέρμα.

Σώματα δυνατά. Με αυξημένη αντίσταση.
Σώματα κατάλληλα για κάθε περίσταση.

Πράσινα σώματα.
Κόκκινα σώματα.

Σώματα ποιητών.
Σώματα καλογήρων.

Σώματα που ανεβαίνουν στον ουρανό.
Σώματα που πέφτουν στο κενό.

Τα σώματα αυτών που έχουν μείνει μόνοι.
Σώματα που αιωρούνται στην αγχόνη.

Σώματα τριχωτά.

Σώματα σαρκοβόρα.

Σώματα αμφίβια.

Σώματα προνομιούχα.

Σώματα σαν χωριά που τα ερήμωσε η μετανάστευση.
Σώματα σαν κάτι μικροπράγματα που χάνεις στη μετακόμιση.

Σώματα διαφανή.

Σώματα μυθικά (το μισό άνθρωπος το μισό ζώο).

Σώματα αυτοδίδακτα.

Σώματα ηλεκτροφόρα.

Σώματα σαν ατέλειωτες οικοδομές.
Σώματα σαν οικόπεδα περιφραγμένα.

Σώματα αναρριχητικά.
Σώματα ταριχευμένα.

Τα σώματα του Γκρέκο.

Το σώμα μιας γυναίκας με πράσινο μεταξωτό φόρεμα,
ένα ζεστό καλοκαιριάτικο πρωινό στις σκάλες του Ζαππείου.

Τέλος υπάρχουν σώματα με φύλλωμα πυκνό.
Σώματα που δεν βλάστησαν ακόμα.

Σώματα μέσα σ’ άλλα σώματα.
Και σώματα στο χώμα.

ΝΑΣΟΣ ΒΑΓΕΝΑΣ
από τη συλλογή του
ΤΑ ΓΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ (1982)