Πόσο μικραίνει ο κόσμος που γνωρίζω!
Μέρα με την ημέρα χάνεται!
Οι άνθρωποι που ξέρω δεν υπάρχουν πια
Φεύγουν δια παντός ο ένας μετά τον άλλο.
Σε λίγο θα ζω ανάμεσα σε ξένους,
Η πατρίδα μου θα γίνει ξένη παντελώς.
Κι εγώ τι κάνω τότε;
Και κάθε φορά που ακούω
Τον πένθιμο τον ήχο της καμπάνας
Συλλογίζομαι αμέσως, όπως κάποτε και ο Χεμινγουέι
Πως κάποιος φίλος έκλεισε τον κύκλο του για πάντα
Και ήρθε η ώρα για να κλείσει κι ο δικός μου.
Το αναπότρεπτο της μοίρας μας.
Πυροβάτες και Τεχνουργοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου