Κ. Π. Καβάφης - Το 25ον έτος του βίου του

Πηγαίνει στην ταβέρνα τακτικάπου είχανε γνωρισθεί τον περασμένο μήνα.Ρώτησε· μα δεν ήξεραν τίποτε να τον πουν.Από τα λόγια των, κατάλαβε πως είχε γνωρισθεί μ’ ένα όλως άγνωστο υποκείμενον·μια απ’ τες πολλές άγνωστες κι ύποπτεςνεανικές μορφές που απ’ εκεί περνούσαν.Πηγαίνει όμως στην ταβέρνα τακτικά, την νύχτα,και κάθεται και βλέπει προς την είσοδο· μέχρι κοπώσεως βλέπει προς την είσοδο.Ίσως να μπει. Απόψ’ ίσως να ’ρθεί. Κοντά τρεις εβδομάδες έτσι κάμνει.Αρρώστησεν ο νους του από λαγνεία.Στο στόμα του μείνανε τα φιλιά. Παθαίνεται απ’ τον διαρκή πόθον η σάρκα του όλη.Του σώματος εκείνου η αφή είν’ επάνω του.Θέλει την ένωσι μαζί του πάλι. Να μην προδίδεται, το προσπαθεί εννοείται.Μα κάποτε σχεδόν αδιαφορεί.— Εξάλλου, σε τί εκτίθεται το ξέρει,το πήρε απόφασι. Δεν είν’ απίθανον η ζωή του αυτήσε σκάνδαλον ολέθριο να τον φέρει. [1925*]