Γιωσέφ Ελιγιά - Αγάπη

Oh mon Dieu, vous m’ avez Blesse

D’ amour, et ma blessure

Est encore vibrante

P. Verlaine. Χαρισμένο σ’ εσένα

Ι

Ω αγάπη, αργά σε γνώρισα. Στον ερχομό σου ωστόσο,

κρίνα μηδέ τριαντάφυλλα δε φύτρωσαν στο διάβα!

Με καταιγίδες έφτασες, με αστροπελέκια, με όσο

Τα κούφια στήθια μου έκρυβαν πόνο μουγγό και λάβα.

Ω αγάπη, όπως κι αν έφτασες χαρά στον ερχομό σου·

Κι αν είναι χάραμα Ζωής για της ζωής μαυρίλα,

καλώς τηνε! Και μοναχά, σα μια σταλίδα δρόσου

τη λήθη στάλαξε γλυκά μες στης καρδιάς τα φύλλα…

ΙΙ

Στις έρμες ρούγες περπατώ και στα βουνά ερμοτόπια

Να πω στ’ αστέρια τον Καημό, στη σιγαλιά, στην αύρα.

-Ω αγάπη, το γλυκόπικρο πιοτί σου όλο δεν το ‘πια,

μα όσο κι αν πιω δεν μεθώ, κι αχ, δεν ξεχνώ, μια λαύρα.

Τα κούφια στήθια μου όλο καίει, και θλιβερά ανασαίνω

Κι όλο πονώ και δεν ξεχνώ. Μα ωστόσο ως Σε αντικρίσω

με το χρυσό κροντήρι σου στο χέρι τεντωμένο,

μια δίψα σπρώχνει με να πιω κι ας μη μεθύσω.

Πηγή: Άπαντα, Γαβριηλίδης 2009.

Απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη