Μάρκος Μέσκος - Χωρίς θέμα

 Βαρκούλα μανούλα πού πάμε;

Λέγαμε πάντα αγάλματα δεν υπάρχουν, κόκαλα μόνο  
Μια χλόη που γέρνει πάλι στο χώμα κι άγρια πουλιά  
(όσα ξεφύγαν)· άπιστης χαρμολύπης εν τέλει η σιγαλιά 
πλάγιασε μαλακά στο αλεύρι και θέρο και καταχείμωνο.

Πάλι ρωτάς τι απόμεινε; Κονάκι κλειστό στην πόρτα αλυσίδα 
(θα φύγουμε απ’το σπίτι τελευταίοι) τα υπόλοιπα βήματα
κάπου εδώ γύρω ξερός πηλός στα χέρια κάποιου κανατά—
ψιθύρισε λοιπόν κι εσύ γνωστόν και άγνωστον είδος η ελπίδα.

Βάρκα που μπάζει από παντού και τα ποντίκια έχουν λακίσει
(πόσοι άραγε κατάλαβαν;) δεμένος είναι ο κόσμος, τρομάζει, ενώ
μεγάλη η τρομερή σιωπή για όλους, μα όχι μερίδιο κοινό·

ίχνος κανένα μην αφήσει— να πάει στο διάολο ή να γυρίσει
δίκαιο θα ’ναι νά ’ρθουν τα πάμπολλα νερά που έχει η Φύση
Ό,τι ονομάστηκε κακό, πλημμύρα ατέλειωτη από μάγισσα βροχή
πίσω η Εποχή;

Μάρκος Μέσκος, Σημειώσεις, τχ. 42, Δεκέμβριος 1993.

Πηγή: https://tokoskino.me/2014/08/11/%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-2/