Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, «ΤΟ ΒΡΑΔΥ»

«Τι ήταν αυτή η ξαφνική ευτυχία
Άναβαν φώτα στις βεράντες κι η ψυχή μου
ανέμιζε στα ολάνοιχτα παράθυρα
μ’ ένα προχώρημα της άνοιξης
δειλά μες στο αθέατο καλοκαίρι
Τότε κατάλαβα τη νιότη μου ν’ ανοίγει
σαν τα λουλούδια και τους στίχους να καρπίζει
κήποι και ποιήματα ποτιστικά πλημμύρα
όχι καρδιά μου τόση ευτυχία»

(Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Ποιήματα για ένα καλοκαίρι)