Γιάννης Πατίλης-Η μεγάλη έρημος

Αυτό που δεν ανθεί. Αυτό ζούμε.
Λεωφορείο χωρίς επιγραφές
κι ανθρώπινα φορτία
που ξωκείλανε.
Λοιπόν για πού; Δε θα πείτε;
(Κάποτε, να ξέρετε,
δε θα περιμένουμε το πράσινο
να διαβούμε.)

Τώρα στη μεγάλη έρημο
ποιος ακούει το τραγούδι μας,
τα βήματά μας.
Τα βήματα ποιος θυμάται
των φίλων
που χάθηκαν αύτανδροι
στις παλίρροιες των διαβάσεων
και τις αφετηρίες.

Προχτές
μαζέψαμε απ’ το δρόμο
ένα μπουκάλι κόκα κόλα. Είχε σημείωμα.
«…Φερεσύχνων και Τεχνύλης
τρίτο ρετιρέ… χρόνια τώρα
χωρίς κάθοδο…. πνί-
γομαι…»

Το ξαναρίξαμε.
Δεν έχει οδό.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΤΙΛΗΣ