Βάγιος Μπαγλάνης, [Πέτρα της θάλασσας…]

Πέτρα της θάλασσας

Αγαπάς το κύμα

– δίχως πάθος

– δίχως καημό

Αγαπάς την αιώνια κίνηση

και χαίρεσαι τη θωπεία της δύναμής της

Ο ήλιος σου δίνει φωτεινή διάρκεια

Σε ψηλαφώ

για να νιώσω το πάθος σου να εγκαταλείπεσαι

Έχεις σώμα στιλπνό χωρίς ψυχή

Ξεχωρίζεις σαν έκπληκτα μάτια

ανάμεσα απ’ τις ρωγμές του κύματος

που σβήνει αδύναμο πάνω σου

Σβήνει το μεγάλο μυστικό της θάλασσας

χωρίς να το ξεδιαλύνεις

Σε συνεπήρε ο αχός της ιδέας του

Κι έγινες κοιμητήριο πλάι στο ακρογιάλι

Η θάλασσα είναι μεγάλη

όπως κι η σιωπή σου…

Από τη συλλογή Απόπειρα αυτάρκειας (1964) του Βάγιου Μπαγλάνη

Πηγή: https://thepoetsiloved.wordpress.com/2017/10/23/vagios-baglanis-petra-tis-thalassas-%CE%B2%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%AC%CF%84%CE%B9%CF%84%CE%BB%CE%BF-%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B1/