Τώρα βρίσκομαι μʼ όλα τʼ άρρωστα κι αδύναμα πουλιά μαζί
πάλε τη στέγη ράγισε η σιωπή για τη θλιμμένη ανάμνησή μου.
Τʼ άλλα που θα διηγηθώ είναι οράματα-
Τις νύχτες ενώ δεν ταράζει τον ύπνο μας η συννεφιά ή τʼ όνειρο
ξυπνούμε πολλές φορές – τα πουλιά στη φωλιά τους
κι εγώ στο κρεβάτι μου και κλαίμε.
Μένουν μονάχα τους κι αυτά – και ξέρουν
πόσο κρυώνει ένα πουλί έξω από τη φωλιά του.
Ιάσων Δεπούντης (7.8.1917 - 23.6.2008).
«Ακατοίκητη Νύχτα» , 1962
Πηγή: Η Ελληνική Ποίηση: Ανθολογία-Γραμματολογία. Αθήνα: Εκδόσεις Σοκόλη 2000, σ. 315.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου