Στο δικό σου στόμα η αλήθεια είν' ελάχιστη, μικραίνει
κι ας ξέρεις πως το σβήσιμο είν' εκείνο
που κάνει το άναμμα να υπάρχει
κι ας την ξέρεις απ' το εύοσμο σώμα
την ψηλόλιγνη λεξούλα γιασεμί
με όλα της τα φύλλα και με όλα της
τα μυρωμένα τ' άνθια, την ορμή της,
και με όλα της τα κλαδιά και τα θροΐσματα
στο δικό σου στόμα
φυτρωμένη
σα στο χώμα
βλέποντας ατελεύτητα το αόρατο
που χωρίς ιδιότητα ρυακίζει
ποτίζοντας τη δίψα των εικόνων -
ένας άγαμος κύκλος
χαραγμένος απ' το βίαιο φάντασμα: τον έρωτα.
Συντήρηση ανελκυστήρων, Καστανιώτης 1986
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου