Έμπλεος από σένα
πώς κι από πού να σε φωνάξω;
Χύνεται μέσα μου η φωνή μου
και δε μ’ ακούς και δε μ’ ακούω
και σε ζητώ και δε σε βρίσκω
γιατί είσαι όπου είμαι
κι είμαι όπου είσαι
και κανείς δεν είναι όπου είναι.
Απροσδιόριστοι στον κόσμο.
Ένα κυμάτισμα είμαστε, ένα τρέμισμα
– έρωτα το είπαν
ποίηση το είπαν…
Ας ήταν να βρεθούμε
έξω από μένα
έξω από σένα
γιατί περνάει η ώρα και βραδιάζω.
Στα δυτικά μου πάντα ήθελα να ‘σουν
να μου γνέφεις
από τα βαθιά των ημερών.
Έως, 2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου