Νίκος Σπάνιας-Αντιποίημα

Tu demandes pourquoi jʼ ai tant de rage au Cœur

Et sur un col flexible une tête indompté…..

Gérard De Nerval

Γράφω το φαρμακερό ποίημά μου.

Ένας άνθρωπος στέκεται σαν άγαλμα στάχτης

Για να διαλυθεί από μια μολυσμένη

Βρώμικη αναπνοή. Γράφω το ποίημά μου.

Ένας άνθρωπος απλώνει τα μπράτσα του

Σαν χαλιά για να περπατά κάποιος άλλος.

Γράφω το φαρμακερό ποίημά μου.

Ένα ποίημα τινάζεται σαν ελατήριο

Νʼ ανεβοκατεβαίνει σαν σούστα

Να σφίγγει στην αγκαλιά του τη βία

Και το έγκλημα.

Ένας άνθρωπος βλέπει τις ώρες του

Να στάζουν ιδρώτα και να οικοδομούν

Ένα Κενό Παλάτι για να μπαίνουν

Οι πλούσιοι νʼ αδειάζουν τʼ άντερά τους.

Γράφω το ποίημά μου.

Ένας άνθρωπος βλέπει ένα ξερριζωμένο

Δέντρο νʼ αλλάζει ανάερα σε Άγιο

Και ύστερα σε ματωμένη πόρνη.

Γράφω ένα ποίημα να μουγκρίζει

Σαν σφαγμένος ταύρος ένα ποίημα

Να κόβει σαν σουγιάς ένα ποίημα

Να μεταμορφώνει τους βολβούς των

Δυνατών σε κόκκους αλάτι.

Γράφω το φαρμακερό ποίημά μου

Ένα ποίημα να εξυμνεί το πλήγμα

Που φοβόμαστε να καταφέρουμε

Τα μέτρα που φοβόμαστε να λάβουμε

Τις λέξεις που φοβόμαστε νʼ αλλάξουμε

Ένα ποίημα να περιφρονεί τη δειλή

Ψυχή του ανθρώπου που τρυπώνει

Σαν ψείρα στις ραφές των ρούχων του.

Γράφω ένα ποίημα

Γεμάτο

Δόντια

Λαμπερά

Γεμάτο

Αδιάντροπα

Μεριά

Γεμάτο

Μάτια

Ανοιχτά

Γεμάτο

Από το σπέρμα τις απολύτρωσης

Γράφω το φαρμακερό ποίημά μου.

Ένα ποίημα σαν παλάμη

Να χαστουκίζει όποιον μιλά

Ανόητα ένα ποίημα για τον

Φουκαρά και για τον μπάσταρδο,

Τον αξιοθρήνητο κομφορμιστή

Τον ηλίθιο φαφούτη τον μάγερα

Που τηγανίζει ένα λουκάνικο

Αντί την άχρηστή του γλώσσα.

Ένας άνθρωπος βλέπει στον ύπνο του

Άλογα κι όταν ξυπνά περπατά

Σʼ έναν ατέλειωτο δρόμο.

Γράφω ένα ποίημα εναντίον

Των καθυστερημένων αναρρυθμίσεων

Της Καθολικής Εκκλησίας εναντίον

Του ίδιου του Πάπα και εναντίον

Της Λεγεώνος της Ευπρέπειας

Εναντίον του συλλόγου Α και του

Συλλόγου Β εναντίον των τελειοφοίτων

Που εντρυφούν στην πραγματεία τους

Περί πριαπισμού.

Ένας άνθρωπος λαχταρά

Να γίνει ζώο προϊστορικό

Ένα μαστόδοντο ή ένα ποτάμι γάλα.

Γράφω ένα ποίημα εναντίον

Των ξανθών αγγέλων που οι

Ομοφυλόφιλοι συγχίζουνε στον

Ταραγμένον ύπνο τους με την

Χρυσή νεότητα.

Ένα ποίημα εναντίον των σπόρων

Που ανοίγουνε σε δειγματολόγια

Εναντίον των ανθρώπων που αναρριχώνται

Κάθε μέρα στο δέντρο των πλατυασμών.

Γράφω το φαρμακερό ποίημά μου.

Ένα ποίημα να ρίξει φως

Στον εικοστόν αιώνα

Στο μυστήριο του βαπτίσματος

Ένα ποίημα να μας απαλλάξει

Από τα πατρικά μας ονόματα

Ένα ποίημα να εκραγεί

Σα βόμβα αφήνοντας

Για πάντα πίσω του

Ένα παραπέτασμα

Πνιγερού καπνού…

Νίκος Σπάνιας ( Μοσχάτο 1923- Νέα Υόρκη1990) 

Πηγή:http://www.poiein.gr/2010/02/18/isseio-odhuieao-dhiethiaoa-oco-onssoco-eauounio-adheeiath/