Τάσος Πορφύρης-Περίπατος

 

Κλέψε λίγον καιρό και φανερώσου στη γωνιά

οι ώρες αμπαρώνουν τις πόρτες τους

τα γήπεδα έχουν γεμίσει καιρός

να περισώσουμε ό,τι έχει απομείνει

απ’ την καταστροφή. Δύσκολος καιρός

βροχερός στρέφει το πρόσωπο αλλού δεν

μας γνωρίζει κλείνεται στο δωμάτιο

βουλώνει τις ρωγμές ακούει ραδιόφωνο

πίνει παυσίπονα κουτσοπερνά

απ’ τις «ομολογίες» των παιδιών του.

Γέροντας καιρός

παραμιλάει στον ύπνο του: τα φύλλα

καθυστέρησαν την πτώση τους

τα βρήκε ο χειμώνας αμετανόητα

τον κυνηγάει η φωνή του

τρυπώνει στον ύπνο απ’ τον φεγγίτη

της μνήμης. Ζητά ονόματα και διευθύνσεις

γιατί όλα τα γράμματα γύρισαν πίσω.

Παραλήπτης άγνωστος, παραλήπτης άγνωστος

χορτάριασαν οι πολεμίστρες δένουν

μικρούς καρπούς τα δέντρα μαζεύει

το ποτάμι τα νερά του το μεσημέρι

είναι ένα άδειο πηγάδι ακούγεται

ο γδούπος του ήλιου στον πυθμένα

σαν κάλπικο νόμισμα.

Από τη συλλογή Το εγκαταλειμμένο σπίτι (1968) του Τάσου Πορφύρη

Πηγή: ανθολογία Η δεύτερη μεταπολεμική ποιητική γενιά (1950-1970) του Ανέστη Ευαγγέλου (εκδ. Παρατηρητής, 1994)

Αναδημοσίευση από: https://thepoetsiloved.wordpress.com/category/%cf%80%ce%bf%ce%af%ce%b7%cf%83%ce%b7/%cf%80%ce%bf%cf%81%cf%86%cf%8d%cf%81%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%ac%cf%83%ce%bf%cf%82/?fbclid=IwAR0tBi43GvRjvpUoj4GxUL42G80qyRDR6xW-Ihk1uYVw_qaF1PKnDaDr2xw