Εξπρές - Διονύσης Θεοδόσης

 Οι δρόμοι που περπάτησα μαζί σου, 

σκεπάστηκαν με σκόνη και σκιές.

Εσύ με τρένο χάθηκες εξπρές, 

κι εγώ μετρώ τα ίχνη απ’ το κορμί σου.

Μες στη ζωή μου μπήκες σαν κομήτης

και ο έρωτας σου μάχη αιματηρή.

Τα χείλη σου ήταν κόκκινο πανί

και η αγκαλιά σου αρένα της Μαδρίτης.

Τα μάτια σου χαμένες μου πατρίδες, 

η Ύδρα, η Αλόννησος, η Κως.

Και ο κόσμος ένας πίνακας φτηνός, 

που τον ζωγράφισες μα δεν τον είδες.

Μες στη ζωή μου μπήκες σαν κομήτης

και ο έρωτάς σου μάχη αιματηρή.

Τα χείλη σου ήταν κόκκινο πανί

και η αγκαλιά σου αρένα της Μαδρίτης.

Μοιράστηκα σ’ ανατολή και δύση, 

και αφήνομαι στις δυο και σε καμιά.

Μια άλλη που σου μοιάζει μου γελά, 

και με καλεί σ’ ένα τρελό μεθύσι.

Μες στη ζωή μου μπήκες σαν κομήτης

και ο έρωτας σου μάχη αιματηρή.

Τα χείλη σου ήταν κόκκινο πανί

και η αγκαλιά σου αρένα της Μαδρίτης