Θα πρέπει να σε κρύψω όσο μπορώ,
σημάδια αφήνουν οι σκιές στο χιόνι
κι η γέφυρα μακριά και το νερό
βαθύ κι ο καλπασμός ζυγώνει.
Το δέρμα σου φανέλα που φορώ.
Τυλίγονται τα δάχτυλά σου ζώνη
στη μέση μου. Σε υφάδι θαλερό
πλέκεται του κορμιού μου το στημόνι.
Και σ' αγαπώ σαν κάποιο μυστικό
που ένα παιδί έχει κλείσει στην καρδιά του,
σα φως απρόβλεπτο και ξαφνικό
από έκρηξη ζωής μελλοθανάτου.
Σε ξένα, άσπλαχνα χέρια δε σ' αφήνω
νυχτερινό της ερημιάς μου κρίνο.
Από την ποιητική συλλογή Παυσίλυπα, εκδόσεις Πρόσπερος, Αθήνα 1987.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου