Αργύρης Χιόνης- Δύο ποιήματα για τον άνεμο

 Ο άνεμος

Μην εμπιστεύεσαι τον άνεμο που σου χαϊδεύει τα μαλλιά
που μπαίνει στ’ ανοιχτό πουκάμισό σου
και τρίβεται ερωτικά στο στήθος σου

Εκεί που δεν το περιμένεις βγάζει δόντια
εκεί που δεν το περιμένεις χώνεται στις σάρκες σου
και σε αδειάζει από τα μέσα
και σε αδειάζει τόσο που δεν απομένει
ούτε καν μεδούλι στα οστά σου
που δεν σ’ αφήνει ούτε ψίχουλο ψυχής
που γίνεσαι κοχύλι άδειο ηχείο
κουκούλι του κενού

Μην εμπιστεύεσαι τον άνεμο που πλέκει
τα δάχτυλά του μες στα δάχτυλά σου
και με υποσχέσεις για ταξίδια και φτερά σε νανουρίζει
ο θάνατος είναι η μόνη χώρα που γνωρίζει

Στήλωσε στέρεα τα πόδια σου στη γη
και τίναξέ τον από πάνω σου τον άνεμο.

 (από την ενότητα ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ της συλλογής  ΛΕΚΤΙΚΑ ΤΟΠΙΑ

……………………………………………………………………………………………

Αναίσχυντος άνεμος

ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΟΣ   τρυπώνει   κάτω   απ`    τα

φορέματα ωραίων κοριτσιών, τρίβεται πάνω σε γυμνούς

μηρούς, κάνει εφηβαία να θροΐζουν,  λαγγόνια  να λαγ-

γεύουν, στήθη ν` αναρριγούν, να ορθώνονται και,  σαν

τρυγόνια  αιχμάλωτα,  με  ρώγες  αιχμηρές   τη   φυλακή

τους  να ραμφίζουν για να βγουν στο φως.  Άνεμος  ίμε-

ρος ανήμερος, των κοριτσιών γλυκός εχθρός.

 

Αργύρης Χιόνης: ΣΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ (2004), εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ.