Γιώργος Σεφερης - Ρίμα

Χείλια, φρουροί της αγάπης μου που ήταν να σβήσειχέρια, δεσμά της νιότης μου που ήταν να φύγειχρώμα προσώπου χαμένου κάπου στη φύσηδέντρα… πουλιά… κυνήγι… Κορμί, μαύρο μες στο λιοπύρι σαν το σταφύλικορμί πλούσιο καράβι μου, πού ταξιδεύεις;Είναι η ώρα που πνίγεται το δείλικαι κουράζομαι ψάχνοντας τα ερέβη… (Η ζωή μας κάθε μέρα λιγοστεύει). Ενότητα: «Κοχύλια, Σύννεφα», Στροφή