Έτρωγε τα δόντια του στην πέτρα, τρωκτικό περίεργο. Έπρεπε να τα τρώει, τον εμπόδιζαν ν’ αρθρώσει τη λέξη αγάπη, τη λέξη μίσος, τον εμπόδιζαν ν’ αρθρώσει τη ζωή γενικά. Του πλήγωναν τη γλώσσα και τα χείλια, έτσι που αδιάκοπα μεγάλωναν, του πλήγωναν τις λέξεις, βγαίνανε πουλιά σφαγμένα από το στόμα του, πώς να μιλήσει με τέτοια δόντια δολοφονικά; Τα ’τρωγε πάνω στην πέτρα. Ήταν ποιητής.
Αργύρης Χιόνης (22 Απριλίου 1943-25 Δεκεμβρίου 2011)
Από το βιβλίο του, Λεκτικά Τοπία, και την ενότητα «Πέτρες» (1981), εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα, 1983 (Δεκέμβριος 1982), σ. 72:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου