Τον κούρασε η μεγάλη θέα της θάλασσας, ο αδέσποτος ορίζοντας
εκείνη η ευτυχία της εκμηδένισης. Γύρισε τη ράχη του
στο θρίαμβο των νερών, και πήρε με λαθραία κατάνυξη
το ήσυχο μονοπάτι ανάμεσα στ’ αμπέλια,
να δει το φέγγος του ηλιογέρματος στα ματωμένα τζάμια,
στους τοίχους των σπιτιών, βαθύ συλλογισμένο, υπάκουο,
μ’ εκείνη την τετράγωνη ταπεινωσύνη των προφυλαγμένων.
Ένα φτωχό μαγγανοπήγαδο είχε αναλάβει όλη την έκφραση του κόσμου
με τα θλιμμένα βιβλικά τριξίματα της κυκλικής του καρτερίας.
Πηγή: Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα, τ. 9, σ. 260.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου