«Υπερρεαλισμός σημαίνει [...] αντιμετώπιση της ζωής με πάθος. Αντιμετώπιση κάθε φαινομένου της ζωής ως τις πιο ακραίες μεταφυσικές προεκτάσεις. Επειδή το καθετί περιέχει ζωή, σκοπός του υπερρεαλισμού είναι να κάνει τη ζωή αυτή έκδηλη. Γι' αυτό χρησιμοποιεί καταπληκτικούς και αναπάντεχους συνδυασμούς, αυτούς που προκαλούν τη θυμηδία των αμυήτων. Η ετερόκλητη αυτή γειτνίαση χρησιμεύει στο να ελευθερώνεται το κάθε στοιχείο του συνδυασμού, λόγω της μεταξύ των διαφοράς, και να εκδηλώνεται έτσι έντονο αυτό που θέλει να παρουσιάσει ο καλλιτέχνης. Πάθος λοιπόν στη σύλληψη. Πάθος και, φυσικά, γνησιότητα στην απεικόνιση. Τώρα, αν καμιά φορά υπάρχει σ' ένα έργο κάτι το παράλογο, ποιός άνθρωπος με καλή πίστη δεν θα παραδεχτεί πως κι η ζωή έχει τους παραλογισμούς της;»
Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Νίκου Εγγονόπουλου στον Ι. Βουτσινά («Η Βραδυνή», 3 Νοεμβρίου 1954) η οποία περιλαμβάνεται στον συγκεντρωτικό τόμο «Οι άγγελοι στον παράδεισο μιλούν ελληνικά...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου